بررسی ارزش تشخیصی میانگین vegf مایعات آسیت و پلورال افیوژن در شناسایی و افتراق ترشحات سروزی بدخیم (سیتولوژی مثبت) از ترشحات سروزی واکنشی (سیتولوژی منفی) به روش elisa

مقدمه: یکی از فاکتورهای مؤثر در آنژیوژنز و گسترش سلول های توموری، فاکتور رشد سلول های اندوتلیال عروقی (vascular endothelial growth factor  یا vegf) است. این فاکتور همچنین از طریق افزایش در نفوذپذیری عروقی در تشکیل ترشحات سروزی نظیر آسیت یا پلورال افیوژن نیز مؤثر است. اما تشخیص و افتراق مایعات سروزی بدخیم از موارد خوش خیم همواره به عنوان یک مشکل مطرح بوده است. بنابراین مطالعه ی حاضر با هدف بررسی سطح و ارزش تشخیصی vegf در افتراق مایعات سروزی بدخیم از مایعات سروزی خوش خیم انجام شد. روش ها: مطالعه ی حاضر به روش یک مطالعه ی مورد-شاهدی بود که بر روی 92 نمونه (دو گروه 46 تایی) از مایعات سروزی (آسیت و پلورال افیوژن) در بخش پاتولوژی بیمارستان الزهرا (س) به روش elisa (enzyme-linked immunosorbent assay) انجام گردید. نمونه های واجد شرایط به دو گروه شامل مایعات سروزی بدخیم (سیتولوژی مثبت) و مایعات سروزی خوش خیم (سیتولوژی منفی) دسته بندی شدند و سطح vegf در دو گروه مورد آزمایش قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون های student-t و 2 χ مورد آنالیز آماری قرار گرفتند. یافته ها: در گروه افیوژن بدخیم 22 مرد و 24 زن با میانگین سنی 57/14 ± 47/56 سال و در گروه افیوژن غیر بدخیم و واکنشی 30 مرد و 16 زن با میانگین سنی 07/17 ± 95/57 سال بودند. میانگین سطح vegf در گروه افیوژن بدخیم 61/6 ± 71/753 و در گروه افیوژن واکنشی 99/143 ± 27/1 پیکوگرم در میلی لیتر بود. سطح vegf در گروه دارای ترشحات سروزی بدخیم به طور معنی داری بالاتر بود )02/0 = p). نتیجه گیری: نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد که می توان از vegf به عنوان یک فاکتور بیوشیمیایی در شناسایی و افتراق مایعات سروزی بدخیم (سیتولوژی مثبت) از خوش خیم (سیتولوژی منفی) استفاده کرد.